6 maanden

Sinterklaas

Langzaam beginnen we steeds meer vast-voedsel te introduceren. Zo valt liga stap 2 meer in de smaak dan stap 1 (eerlijk is eerlijk, ik vond stap 1 ook niet te vreten, net een droog hondenkoekje... "wil pollie nog een koekie???").

En oke, ik ben meer van het verse eten, maar dat potje worteltjes van Olvarit stond ook maar weg te teren in de kast, en ja, die zoete drap smaakte mevrouw wel. Nou ja... tot ze 10 hapjes op had, toen vond ze het wel weer mooi geweest.

En ja... ik geef toe... ze is nog veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel te klein voor het sinterklaas feest, snapt er nog niets van en gaat al helemaal geen liedje zingen voor een cadeautje in haar schoen, maar he, we konden toch niet achterblijven???

Eigenlijk weer puur eigenbelang, want nu Erik (nog steeds) grotendeel uitgeschakeld is, is zo'n zitje voor onder de douche/in bad ideaal als je dat hele was gebeuren met maar 1 paar handen moet doen! En daarom dus ook nu al uitgepakt en niet gewacht tot 5 december, want dan heb ik het niet meer nodig als nu.

En m'n laatste biecht van vandaag... I LOVE PYJAMA'S!!!

Gezellig

Dani: "Ik en m'n nichtje zwart-gezichtje!" ;-)

Groeistuip

Voor zover ik weet is het onder borstvoedings-kindjes bekend dat ze rond de 6 maanden een groeidip hebben... nu is het wel bekend dat wij een eigenwijs exemplaar hebben getroffen, dus die van ons heeft geen groeidip maar een groeistuip!

Je trekt haar de ene dag een prima passende broek aan, en als die 2 dagen later weer uit de was komt past ie opeens niet meer. En dus gaan we zo zachtjes aan naar maat 68 (alweer!!!), waar is toch m'n baby gebleven?!?

Afijn, slecht voor de portemonnaie, maar goed voor mama's koopdrift. Gelukkig heeft ze een vader die alle baby kleren te schattig vind, en gelukkig is Prenatal Arena open op zondag!

Weekje Rapley

Nog altijd geen tijd over hier, het huishouden vergt behoorlijk wat tijd, omdat Mika loops is geworden (ook dat nog) en er zeker 1x per dag gedweild moet worden, zoniet vaker, en Erik is natuurlijk ook nog uit de running.

Maar om jullie toch van de nodige "smakelijke" kost te voorzien, hier het overzicht van een weekje Rapley.

Lekker hoor!!!

Even kort

Even kort, maar ik heb de energie niet er een lang verhaal van te maken. Louise slaapt nog steeds voor geen meter, overdag 2x een half uurtje en dan heb je het wel gehad en ook 's nachts wordt ze nog altijd 2 tot 5x wakker. Je kunt begrijpen dat dat redelijk slopend is, gezien ze de helft van de keren ook nog écht honger schijnt te hebben en niet zomaar stil is.

Daarnaast heeft Erik gisteren met voetballen zijn schouder flink geblesseerd en die hangt nu in een mitella, met andere woorden... hij kan niets doen wat betreft Louise, want met zo'n kleintje heb je helaas je 2 armen hard nodig. Zoals je zult begrijpen komt de verzorging van Louise, de dieren en het huishouden nu vrijwel volledig op mijn schouders (hij doet hartstikke zijn best hoor, maar rust is rust he) en dus tijd te kort.

Ik kon jullie alleen deze foto niet ontnemen.

"Brocolli? Ze denken toch niet dat ik een STRUIK op ga eten???"

Schatje

Een beetje in-herhaling, maar deze foto's mogen jullie niet missen.

Ik heb weer een lekker banaantje!

*verlegen lachje*

Ik? Vies?

Kijk, abracadabra... weer schoon!

Nog heel even spelen in de kinderstoel, niet te lang, want dat is nie zo goed voor mijn rug.

Lekker... rapley!

Zoals ik al eerder verteld heb gaan wij hier vast voedsel introduceren volgens de Rapley-methode. Deze methode gaat uit van het idee, dat als je eten naar je mond kunt brengen, je het ook op kunt eten. Een beetje vergelijkbaar met dieren. Zodra die mans genoeg zijn om zelf aan eten te komen gaan ze ook gelijk zelf eten. Zoals jullie waarschijnlijk al begrijpen spreekt dat dieren-idee juist ons wel aan.

De signalen om te ontdekken of je kleintje er al klaar voor is zijn: zelf rechtop kunnen zitten, dingen zelf naar hun mond brengen en erop zuigen/knabbelen en smakken als andere mensen aan het eten zijn. Dat laatste doet ze niet, maar de andere 2 wel.

Dus een "mooie" kinderstoel gehaald vandaag bij een niet nader te noemen Zweedse zaak en gaan met die BANAAN!

Kijk en geniet met ons mee van de volgende 3 filmpjes!

Bij-de-hand of bij de voet?

Dat wij het mooiste, knapste en vooral ook handigste kind ter wereld hebben wisten we natuurlijk al lang. En ook het feit dat wij mensen van de apen afstammen is ons bekend (geloof me daar bestaan hele boeken over, over baby's vergelijken met apen, ik kan je zo de titel geven). Maar wat ons meisje vandaag toch weer bedacht had?

Ze zal wel gedacht hebben: "Als ik er met m'n handen niet bij kan, dan maar met m'n voeten." Dat werkt net zo goed!

Lounchen

Louise heeft nieuwe schoenen, van Julia geleend. Daar waren we gistermiddag en Louise verloor om de haverklap haar linker-sok (uitleg van waarom het de linker sok is, is te zien op de 2de foto hieronder), en dus pakte Julia's mama een paar schoenen van Julia van boven. Die past ze toch niet meer, want Julia ie een half jaar ouder. Nou, het zit als gegoten!

En het mooiste is... je kunt er op je gemak mee lounchen. ;-)

Is ze mooi of is ze mooi?

Ze zit

En jawel hoor, mama had gelijk, dit is geen kruiper, maar een zitter. Ik verwacht (en we zullen zien of ik daar gelijk in krijg) dat ze zich over een tijdje net zo voort gaat bewegen als mama vroeger deed, op de kont en met je been je vooruit bewegen. Want op de buik en kruipen zie ik nog niet zo snel gebeuren.

Maar voor nu... ze kan het!!! (je kunt nog niet weglopen, want ze is nog val-gevaarlijk, maar het begin is er)

En ze vindt het helemaal geweldig, ze is de koning te rijk, en dus wil ze niets anders meer. Wat dan weer minder is, want zoals gezegd, je kunt er nog niet bij weglopen. Ach ja, een goede moeder klaagt niet over aan-handen-en-voeten-gebonden-zijn, zullen we ons maar voor ogen houden.

Al het goede komt van boven...

... of toch niet?

Er was eens...

Er was eens... een klein poppedijntje in de Marijkestraat. Ze was vandaag bij het consultatiebureau geweest en over krap een maandje moet ze al een beetje fruit en groente gaan eten, en dus mocht ze vandaag een liga-koekje proberen. Gewoon uit het vuistje, beter bekend als de Rapley-methode (klik), want dat willen papa en mama toe gaan passen. Een beetje vroeg voor de rapley, maar spelen en proeven lukt al wel heel goed!

Het begon het kleine poppedijntje best te smaken, toen er een hondje aan kwam.

Het hondje wilde ook wel proeven, en poppedijntje dacht bij zichzelf dat dat niet zoveel kwaad kon. Maar het hondje had een iets groter mondje dan het kleine poppedijntje.

Op was het koekje!

Doorslapen

Lief poppedijntje,

Je was al 4 1/2e maand toen je voor het eerst van je leven ziek werd. Het was maar 1 dagje lichte verhoging, maar je was snot snot snot verkouden. Het liep er aan alle kanten uit, arme meid... dat liep natuurlijk uit op oorpijn, een afgebroken vakantie, een bezoekje aan de huisarts (waarvan jij absoluut niet bang was, en alles prima vond), ruim een week neusspray en je bedje aan hoofdzijde wat omhoog. Gelukkig zakte het al vrij snel af, en toen had jij bedacht na al die spooknachten dat je net zo goed 's nachts je voedingen kon nemen, want dan had je overdag meer tijd voor andere (leukere) dingen. Tja, daar valt natuurlijk weinig tegenin te brengen. Je hebt eigenlijk gewoon gelijk, maar papa en mama raakten er wel een beetje moe van. Ik heb zeker een dag besteed aan de vraag hoe dit nou kwam en hoe we het op konden lossen, tot ik tegen het eind van de dag besloot dat ik het eigenlijk helemaal zo erg niet vond. Ik had het idee dat het wel weer over zou waaien. En jawel, ik had gelijk. Inmiddels hebben we de 3de nacht weer helemaal doorgeslapen. Nu 2 nachten van tussen de 20.00 en 21.00 uur en 6.00 uur 's ochtends (wat papa niet erg vond, want dan kon hij voor het werk nog even met je kwebbelen) en vanacht zelfs van 21.00 tot 7.00 vanmorgen.

Of je nou wel of niet doorslaapt, je blijft ons schatje, maar we zijn nu stiekem wel weer heel trots op je!

Kus, mama

Louise goes Hollywood!

Water op je hoofd is leuk!


Hondenharen zijn lekker zacht.


Louise Soerjadi!

Doop

Heer, ik kom tot U

Neem mijn hart, verander mij

Als ik U ontmoet vind ik rust bij U

Want, Heer, ik heb ontdekt

Dat als ik aan uw voeten ben

Trots en twijfel wijken

Voor de kracht van uw liefde

Houd mij vast, laat uw liefde stromen

Houd mij vast, heel dicht bij uw hart

Ik voel uw kracht

En stijg op als een arend

Dan zweef ik op de wind

Gedragen door uw Geest

En de kracht van uw liefde

Het was een práchtige doopdienst, ik kan niet anders zeggen. De vrienden en familie waren werkelijk van heinde en ver gekomen voor dat kleine half uurtje doop. Fijn om je zo omringd te weten.

Weet je dat de Vader je kent?

Weet je dat je van waarde bent?

Weet je dat je een parel bent

Een parel in Gods hand

Foto's met dank aan Francine, meer foto's zijn op haar site te vinden. www.stukjebijbeetje.com

Warme deken

Soms blijkt een 2e keuze uiteindeljik beter uit te pakken, dan dat je 1e keuze ooit had kunnen doen. Zo is het met het buurtje waarin wij wonen. Wij wonen namelijk in het leukste buurtje van Monnickendam. En iedereen die wat anders beweert heeft gewoon lekker ongelijk. ;-)


You know...

Ook al begrijpen ze misschien niet helemaal waarom wij ons niet zo opwinden over de nieuw-te-bouwen-school voor onze deur. Natuurlijk willen we wel wat moois, en daar zullen we ons zeker ook voor inzetten, maar wij zijn hier komen wonen in de wetenschap dat er iets anders voor onze deur kwam wat minstens 2 verdiepingen zou tellen. En dan sta je er toch anders tegenover dan als je hier al jaren woont en opeens hoort dat er een *enorm* gebouw voor je neus zal komen.

Wat natuurlijk niet wegneemt dat we het (net als de buurtjes) zo mooi mogelijk voor ons deur willen hebben.

Ach, ze snappen ons wel, daar zijn het onze warme-deken-buurtjes voor, tenslotte...

Het kan natuurlijk ook niet anders dat ze ons aardig vinden, want wij hebben een geheim wapen.

En we noemen haar... "nijntje, een lief klein konijntje, nijntje"



Beter een goeie buur dan een verre vriend.