Doorslapen

Lief poppedijntje,

Je was al 4 1/2e maand toen je voor het eerst van je leven ziek werd. Het was maar 1 dagje lichte verhoging, maar je was snot snot snot verkouden. Het liep er aan alle kanten uit, arme meid... dat liep natuurlijk uit op oorpijn, een afgebroken vakantie, een bezoekje aan de huisarts (waarvan jij absoluut niet bang was, en alles prima vond), ruim een week neusspray en je bedje aan hoofdzijde wat omhoog. Gelukkig zakte het al vrij snel af, en toen had jij bedacht na al die spooknachten dat je net zo goed 's nachts je voedingen kon nemen, want dan had je overdag meer tijd voor andere (leukere) dingen. Tja, daar valt natuurlijk weinig tegenin te brengen. Je hebt eigenlijk gewoon gelijk, maar papa en mama raakten er wel een beetje moe van. Ik heb zeker een dag besteed aan de vraag hoe dit nou kwam en hoe we het op konden lossen, tot ik tegen het eind van de dag besloot dat ik het eigenlijk helemaal zo erg niet vond. Ik had het idee dat het wel weer over zou waaien. En jawel, ik had gelijk. Inmiddels hebben we de 3de nacht weer helemaal doorgeslapen. Nu 2 nachten van tussen de 20.00 en 21.00 uur en 6.00 uur 's ochtends (wat papa niet erg vond, want dan kon hij voor het werk nog even met je kwebbelen) en vanacht zelfs van 21.00 tot 7.00 vanmorgen.

Of je nou wel of niet doorslaapt, je blijft ons schatje, maar we zijn nu stiekem wel weer heel trots op je!

Kus, mama