Denk dat wij "wijze" ouderen niet meer snappen wat er zo leuk is aan zoiets alledaags als een stel voeten... of misschien komt dat wel omdat wij niet meer van zachte, gave, roze voetjes bezitten, maar een stel eeltige, pezige onderdanen. Je kunt van baby-voetjes moeilijk zeggen dat het onderdanen zijn, nietwaar?
De huidige voeten-fetish geeft in elk geval onze hele dag kleur, het vrolijkt je op als baby zijnde op de meest vreemde momenten, helpt als je een plotseling opkomende zuigbehoefte hebt, en zorgt voor voldoende vermaak gedurende de dag. Het is zo'n belangrijk iets dat je dubbelgevouwen opgetild kunt worden, met je voeten in je mond als een soort pakketje zonder inpakpapier.
Maar zo nu en dan, heel soms, kun je je wel even losrukken om te helpen met het vullen van de tummytub. Zoek de zeep, zoek de zeep...
En natuurlijk kun je niet zomaar de eerste de beste zeep in je bad mikken, als baby zijnde overkomt het je nog wel eens dat er een golfje water naar binnen piept, dus voor je het hele bad ermee vult moet je de zeep wel eerst aan een smaak onderzoek onderwerpen.
Dat zeg ik, naast de andere belangrijke bezigheden die je in bad hebt (voeten...) sabbel je wel eens hier en daar en komt er wel eens zo'n golfje water mee naar binnen.
Ach, wat maakt het allemaal uit, zo'n duim smaakt ook eigenlijk altijd wel goed.
2 opmerkingen:
Wat een heerlijk, kind ze ontroert me en als ik om welke rede verdrietig ben fleurt ze me weer op.
Als ze haar voetjes opeet zou ik haar willen knuffelen, kon ik het ook maar ,de tenen in de mond steken.
Ik ben blij dat we mee kunnen genieten van dit wonder.
Dat ze er nog in past, tummy tub vol!!
Een reactie posten